ஏறி வந்த கதை - ஒரு அஞ்சலோட்டம்

அஞ்சலோட்டம்... கல்லூரி விளையாட்டுப் போட்டியில் ஒருமுறை ஓடியிருக்கின்றேன். அதுவும் பழைய மாணவர்களுக்கான நிகழ்ச்சி. முதலில் கிடைத்த கோலை இறுதியாகச் சென்று கொடுத்த பெருமையும் என்னையே சாரும்...

அதே போல், என் பள்ளிக்கால நண்பன் கீத் தந்து விட்ட தொடர்பதிவை கரை சேர்க்க 13 நாட்கள் எடுத்திருக்கின்றேன். சில அவசரமான - காத்திரமான நாட்களுக்குள் சிக்குப்பட்டதால், இன்னமும் மீளாவிட்டாலும் இன்று என் வரலாற்றுக் கடமையை (:D) செய்யத்துணிந்துள்ளேன்.



எழுத வேண்டுமென பேனாவும் தூக்கிக் கொண்டு நான் நேரடியாக பதிவுலகத்திற்குள் தொப்பென்று குதிக்கவில்லை. நீண்ட நாள் வாசகனாக இருந்து பத்தும் பலதையும் - நல்லதையும் கெட்டதையும் - அரசியலையும் ஆன்மிகத்தையும் வாசித்திருக்கின்றேன். ஆனாலும், சாத்திரம் பார்த்ததாக ஞாபகம் இல்லை. இந்தப் பதிவுலக வாசிப்பு காதலா.கொம், Hi5 போன்ற தளங்களையும் அதற்குரிய கடவுச் சொற்களையும் மறக்கச் செய்யும் அளவுக்கு வெறி பிடித்து இருந்திருக்கின்றது.

பல்கலைக்கழகத்தில் ஏறத்தாழ நாளொன்றுக்கு 12 மணித்தியாலம் கிடைத்த இலவச இணைய வசதி தான் பல தளங்களை அறிமுகம் செய்திருகின்றது. எப்படிப் போனேன் என்று ஞாபகம் இல்லை. இணையத்தில் மூழ்கியிருந்த வேளையில் தட்டுத்தடுமாறி என் கண்களுக்குத் தட்டுப்பட்டது... நிமல் வைத்திருக்கும் வலைப்பதிவாக, அல்லது பகீயின் ஊரோடியாக, அல்லது சயந்தனின் சாரலாக இருக்க வேண்டும். இல்லாதுவிடின், மூன்றும் ஒரே நேரத்தில் கிடைத்திருக்க வேண்டும். ஆனால், குறுகிய கால இடைவெளியில் முத்தளங்களையும் வாசித்து வியந்தேன். அப்படி வாசித்தவைகளில் இன்றும் முந்திக்கொண்டு ஞாபகத்துக்கு வருவது சயந்தனின் ஸ்ரீலங்கா பாஸ்போர்ட்.

சயந்தன் சாரல் என சொந்தத் தளமொன்றுக்கு மாறினாலும் (பின்னர், அத்தள முகவரியும் மாற்றப்பட்டது. இப்போது, http://www.sajeek.com) Google இனால் இலவசமாக வழங்கப்படும் blogspot இனை நோண்டிப்பார்க்கத்தொடங்கினேன். என் பங்குக்கு கவிதைகள் என ஏதோவெல்லாம் கிறுக்கி தரவேற்றியிருந்தாலும், இன்றும் கூட அவ்வலைத்தள முகவரிகளை என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

ஞாபகம் இருக்கின்றது.. பல்கலை இறுதி வருடத்தில் சொந்தமாக ஒரு வலைப்பூ ஆரம்பித்து, அதில் ஒரு பதிவிட்டு இணைய இணைப்பில் இருந்த கானா பிரபா அண்ணாவுக்கு அனுப்பினேன். எனக்கு முதன் முதல் பின்னூட்டிய பெருந்தகையோன் அவரே தான். ஆனால், கொடுமை என்னவென்றால்... ஒரு டிசம்பர் (2007) மாதத்தில் எழுதப்பட்ட அந்தப்பதிவும் பிரபா அண்ணாவின் பின்னூட்டமும் இப்போது என் தளத்தில் இல்லை.

என் முதல் பதிவும் நம்மைப் போன்று பல காலம் தனித்திருந்து காணாமல் போனது. சோம்பலும், நேரமும் எழுதுவதற்கு இடம் கொடுக்கவில்லை என்பதே உண்மை. ஆனாலும், இக்காலத்தில் கௌபாய் மதுவின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க தமிழ்ப்பூங்காவில் சில பதிவுகள் இட்டிருக்கின்றேன்.

இந்த நேரத்தில் தான் இறைமைமிக்க இலங்கைத் திருநாட்டிலிருந்து ஒருத்தர் வலைபதிய வந்தார். இவன்தானடா சிங்கம் சிக்கெனப் பிடியென... அவரின் ஒவ்வொரு பதிவுக்கும் பின்னூட்டமிட்டுக் கொண்டு - என் வலைப்பதிவு ஆசையின் பரீட்சார்த்தத்தை லோஷன் அண்ணாவின் பின்னூட்டப் பெட்டிகளில் சோதித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால்... ஆனால்... அது ஒரு சனிக்கிழமை நடந்தது. பயம் துரத்த ஓடிச்சென்று என்னுடைய பயனர் கணக்கை முடக்கிவிட்டேன்.

ஆனாலும், சில நாட்களின் பின்னர் புதிதாக புதுத்தளத்துடன் நானும் எழுத வேண்டும் என்ற வைராக்கியம் மேலிட பதிவுலகத்துக்குள் வந்து சேர்ந்தேன்.

இந்தப் பதிவுலகம் எனக்குப் பல பாடங்களை சொல்லித்தந்திருக்கின்றது. சில பெறுமதியான நண்பர்களின் நட்புக்களினைப் பெற்றுத் தந்திருக்கின்றது. கடல் கடந்தும் என் நலம் விசாரிக்கும் உறவுகளைப் பெருக்கியிருக்கின்றது... இவங்கள் எல்லாம் பென்னாம் பெரிய மனுசங்கள், கிட்டக் கூட நெருங்க முடியாது என நான் எண்ணியவர்களுடன் நள்ளிரவு தாண்டியும் கும்மி அடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அத்துடன், இன்னும் சிலரின் உண்மை முகங்களை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியிருக்கின்றது. என்னால் தான் நடைபயின்றோம் என வாக்குமூலம் கொடுக்கும் பால்குடி, கீத் போன்றோரை எண்ணி பெருமை கொள்கின்றேன்.


எழுத்துருக்கள்
ஆரம்பத்தில் பாமினி எழுத்துக்களையே நான் பாவித்தேன். ஆனாலும், அம்மாவை amma என எழுதுவது பொருத்தமற்றது என வாதங்கள் முன்வைக்கப்பட்டாலும், எனக்கு இம்முறை இலகுவானதாகப்பட்டதால் போனோட்டிக் முறைக்கு மாறி இன்றும் கூட அப்படியே எழுதுகின்றேன்.

பதிவர் சந்திப்பில் இது தொடர்பான சர்ச்சை கிளப்பப்படும் வரை இதன் "சீரியஸ்" தன்மையை நான் உணரவில்லை. துரதிஸ்டவசமாக முன்னைய பதிவுகளை நான் ஆழமாக வாசித்திருக்கவுமில்லை.

நான் எழுதும் முறையில் சொல்லின் இடையில் ஓரெழுத்து தடம் புரண்டால் அந்த எழுத்தை மட்டும் சீர்திருத்தி சொல்லின் வளம் பேணுவதில் கடினத்தன்மையை உணர்ந்திருக்கின்றேன். முற்றாக அந்தச் சொல்லை நீக்கியபின் புதிதாக எழுதுவதுதான் ஒரே வழி என்பதை பல இடங்களில் பிரயோகித்திருக்கின்றேன். பாமினி எழுத்துருவுக்கு அச்சிக்கல் இல்லையென புல்லட் சொன்னார்.

இது தொடர்பான சர்ச்சைகளுக்கோ அல்லது விவாதங்களில் மூக்கை நுழைக்கவோ எனக்கு அதிக வாசிப்புக்கள் தேவைப்படுகின்றன. தேவையான தரவுகளும், அதற்கான சுட்டிகளும் இலங்கை வலைப்பதிவர் குழுமத்தில் உள்ளன. அதை ஆறுதலாக வாசித்தபின் என் கருத்துக்களை பதிவிடுகின்றேன் எனக் கூறி இப்போதைக்கு நழுவுகின்றேன்.

விதிமுறைகளுக்கு முரணாக பதினொருவரை விளையாட்டுக்கு அழைத்த சகோதரி சினேகிதிக்கு வன்மையான கண்டனங்களை பதிந்த வண்ணம் இவர்களை அஞ்சல் ஓட்டத்துக்கு அழைக்கின்றேன்.
டொக்டர் ஜீவராஜ் - ஜீவநதி
தர்ஷாயணீ - உறுபசி
ஹிஸாம் - உணர்வுகள்
குணா - நிழல்